Het instrument
De cello ligt wat formaat en klank betreft tussen de viool en de contrabas in. Het klankbereik van de cello ligt van lage tonen tot heldere hoge klanken zoals in het lage register van de viool. De klank kan warm en sonoor zijn en ook stralend en helder.
Geschiedenis
Cello is een afkorting van violoncello, Italiaans voor 'kleine basviool'. De cello stamt uit de 16e eeuw en hoort tot de vioolfamilie. Destijds was hij groter en had dikkere snaren. Dat kwam omdat hij zuiver bedoeld was als een begeleidend basinstrument. Het aantal snaren lag nog niet echt vast, dat konden er drie tot zes zijn. Uiteindelijk werd de viersnarige cello favoriet. In de Baroktijd (1600-1750) waren er twee formaten cello in gebruik: een grote basso of violone voor begeleidingen en een kleinere cello voor solospel. De solocello kreeg de naam violoncello of violoncini: basviooltje.